Podobna pisownia Podobna pisownia: -ösOSOsosos.OSSossòsósösősȫs

oś (język polski) edytuj

 
oś (1.3)
 
osie (1.4)
wymowa:
IPA[ɔɕ], AS[oś] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) centralna linia danego układu
(1.2) przen. główny punkt czegoś; rdzeń, istota czegoś
(1.3) techn. element mechanizmu lub maszyny, służący utrzymaniu w określonym położeniu osadzonych na osi (1.1) wirujących elementów; zob. też oś (część maszyny) w Wikipedii
(1.4) mat. prosta, na której wyróżniono zwrot i punkt O zwany zerowym oraz ustalono odcinek jednostkowy; zob. też oś liczbowa w Wikipedii
odmiana:
przykłady:
(1.4) Początek układu współrzędnych to punkt przecięcia jego osi.
składnia:
kolokacje:
(1.1) oś Ziemioś ziemskaoś świataoś optycznaoś soczewkioś zwierciadłaoś symetriioś krystalograficzna
(1.2) oś kwiatowa
(1.3) oś napędowarozstaw osi
(1.4) oś liczbowaoś współrzędnychoś odciętychoś zmiennej Xoś rzędnychoś zmiennej Y
synonimy:
(1.3) piasta
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ośka ż, osiowość ż
czas. osiować
przym. osiowy
przysł. osiowo
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 Słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Witold Doroszewski, Polskie Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1980, ISBN 83-01-03811-X, s. 476.
  2. Wołacz w: koalar, Formy potencjalne.

oś (język wilamowski) edytuj

 
oś (1.1)
zapisy w ortografiach alternatywnych:
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) popiół[1][2]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1.   Józef Latosiński, Monografia miasteczka Wilamowic: na podstawie źródeł autentycznych: z ilustracyami i mapką, Drukarnia Literacka pod zarządem L. K. Górskiego, Kraków 1909, s. 303.
  2.   Słownik języka wilamowskiego w: Józef Gara, Zbiór wierszy o wilamowskich obrzędach i obyczajach oraz Słownik języka wilamowskiego, Stowarzyszenie Na Rzecz Zachowania Dziedzictwa Kulturowego Miasta Wilamowice „Wilamowianie”, Bielsko-Biała 2004, ISBN 83-914917-8-1.