Podobna pisownia Podobna pisownia: Ołtarz

ołtarz (język polski) edytuj

 
ołtarz (1.1)
 
ołtarz (1.1)
 
ołtarz (1.2)
wymowa:
IPA[ˈɔwtaʃ], AS[ou̯taš], zjawiska fonetyczne: wygł. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) rel. stół lub podwyższenie, na którym składa się ofiarę bogu lub bóstwu; zob. też ołtarz w Wikipedii
(1.2) właśc. nastawa ołtarzowa, dekoracja za ołtarzem (1.1)
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Kapłan w natchnieniu podszedł do ołtarza.
(1.1) Wybrano trzystu spośród pojmanych (…) i złożono ich w dniu id marcowych jako krwawe ofiary na ołtarzu wzniesionym ku czci boskiego Juliusza.[3]
składnia:
kolokacje:
(1.1) ołtarz ofiarnywynosić na ołtarze
synonimy:
(1.1) gw.[4] ółtarz, oltarz, óltarz, ontarz
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Ołtarz m, Ołtarzew m
zdrobn. ołtarzyk m
przym. ołtarzowy
związki frazeologiczne:
iść do ołtarzasojusz ołtarza i tronuzaciągnąć do ołtarza
etymologia:
(1.1) st.pol. ałtarz[4] < czes. oltář < łac. altāre[5] < łac. altuswysoki
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „ołtarz” w: Słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Witold Doroszewski, Polskie Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1980, ISBN 83-01-03811-X, s. 457.
  2.   Hasło „ołtarz” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  3. Swetoniusz: Żywoty Cezarów. Żywot Augusta, 15,2
  4. 4,0 4,1 Maria Biolik, Cechy fonetyczne gwary warmińskiej w „Kiermasach na Warmii” Walentego Barczewskiego, w: Socjolekt, idiolekt, idiostyl. Historia i współczesność pod red. Urszuli Sokólskiej, Uniwersytet w Białymstoku, Białystok 2017, s. 37.
  5. Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 30.