nieśmiertelny (język polski) edytuj

wymowa:
?/i, IPA[ˌɲɛ̇ɕmʲjɛrˈtɛlnɨ], ASėśmʹi ̯ertelny], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.akc. pob.i → j 
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) wiecznie żywy, żyjący, nieumierający
(1.2) przen. taki, którego wartość nie przemija
(1.3) przen. taki, który nie podlega zmianom, który jest stale obecny

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) istota nieśmiertelna (1.1); przen. bóstwo, Bóg[1]
(2.2) żart. członek Akademii Francuskiej[1]
odmiana:
(1.1-3)
(2.1-2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) wiekopomny, niezapomniany, pamiętny, niezatarty, nieprzemijający
(1.3) wieczny, nieprzemijający
antonimy:
(1.1) śmiertelny
hiperonimy:
(1.1) wieczny
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. nieśmiertelność ż, nieśmiertelnik m, nieśmiertelniczka ż
przysł. nieśmiertelnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1   Hasło „nieśmiertelny” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.