neandertalczyk

neandertalczyk (język polski)

szkielet neandertalczyka (1.1)

wymowa:

IPA: [ˌnɛãndɛrˈtalʧ̑ɨk], AS: [neãndertalčyk], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) paleoantrop. Homo neanderthalensis, wymarły gatunek z rodzaju człowiek (Homo) lub podgatunek człowieka rozumnego; zob. też neandertalczyk w Wikipedii

(1.2) przen. ekspr. osoba nieokrzesana

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	neandertalczyk	neandertalczycy
dopełniacz	neandertalczyka	neandertalczyków
celownik	neandertalczykowi	neandertalczykom
biernik	neandertalczyka	neandertalczyków
narzędnik	neandertalczykiem	neandertalczykami
miejscownik	neandertalczyku	neandertalczykach
wołacz	neandertalczyku	neandertalczycy

przykłady:

(1.1) Już neandertalczycy opanowali umiejętność rozniecania ognia.

(1.2) Co za neandertalczyk! Nie dość, że podczas kolacji cały czas śmiał się głupkowato z otwartą gębą, to jeszcze na koniec kazał mi za nas oboje zapłacić, bo „nie miał pieniędzy”!

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) człowiek neandertalski

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Neandertal m

forma żeńska neandertalka ż

przym. neandertalski

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. Neandertal, dolina w Niemczech, skąd pochodzi szkielet, na podstawie którego opisano neandertalczyka po raz pierwszy (w 1856 r.)

(1.2) od (1.1)

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) neanderthal, Neanderthal man; (1.2) Neanderthal
• białoruski: (1.1) неандэрталец m
• bułgarski: (1.1) неандерталец m
• czeski: (1.1) neandertálec m
• duński: (1.1) neandertaler w, neandertalmenneske n; (1.2) neandertaler w
• łaciński: (1.1) Homo neanderthalensis m/ż, Homo sapiens neanderthalensis m/ż
• niemiecki: (1.1) Neandertaler m
• rosyjski: (1.1) неандерталец m
• szwedzki: (1.1) neandertalare w, neandertalmänniska w
• ukraiński: (1.1) неандерталець m
• włoski: (1.1) uomo di Neandertal m

źródła: