nazwać (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈnazvaʨ̑], AS[nazvać] ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. nazywać)

(1.1) aspekt dokonany od: nazywać
odmiana:
(1.1) koniugacja IX
przykłady:
(1.1) W kilku miejscowościach Sandomierszczyzny Ignacy Boerner z ramienia PPS usunął władze carskie i zaprowadził polski język urzędowania; nazwano ten epizod "republiką ostrowiecką"[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. nazwanie n, nazywanie n, nazwa ż, przezwisko n, nazwisko n
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: nazywać
źródła:
  1. Stefan Kieniewicz, Historia Polski 1795-1918, 1996, Narodowy Korpus Języka Polskiego.