naprawiać (język polski) edytuj

 
robotnik naprawia (1.1) dach
 
oni naprawiają (1.1) wyciek
wymowa:
IPA[naˈpravʲjäʨ̑], AS[napravʹi ̯äć], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.i → j  ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. naprawić)

(1.1) likwidować, usuwać uszkodzenia; ponownie doprowadzić coś do użyteczności
(1.2) polepszać stan czegoś

czasownik zwrotny niedokonany naprawiać się (dk. naprawić się)

(2.1) zmieniać się na lepsze
odmiana:
(1.1-2) koniugacja I
(2.1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Tata codziennie naprawia samochód.
składnia:
(1.1) naprawiać + B.nie naprawiać + D.
kolokacje:
(1.1) naprawiać komputer / samochód / sprzęt
synonimy:
(1.1) reperować, poprawiać
(1.2) polepszać
antonimy:
(1.1) psuć, złamać, popsuć, zniszczyć, uszkodzić, naruszyć
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. naprawa ż, naprawianie n, naprawienie n, naprawiacz mos
przym. naprawczy, naprawialny
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. prawić < prasł. *praviticzynić prostym, prostować; czynić sprawnym, odpowiednim, stosownym < prasł. *pravъprawy[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „prawić” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.