naprawa (język polski) edytuj

 
naprawa (1.1) roweru
wymowa:
IPA[naˈprava], AS[naprava] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) doprowadzanie czegoś do właściwego stanu, użyteczności, porządku; usuwanie błędów
(1.2) sprawianie, że coś staje się lepsze, doskonalsze
(1.3) wynagradzanie komuś czegoś[1]
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Po naprawie samochód śmiga jak należy.
(1.2) Ten rząd z niejasnym, labilnym zapleczem politycznym już wiele nie osiągnie, więc pełny plan naprawy finansów publicznych musi być odłożony na czas po wyborach (albo jeszcze później)[2].
składnia:
(1.1-3) naprawa + D.
kolokacje:
synonimy:
(1.1) reparacja
(1.2) odnowa
(1.3) rekompensata
antonimy:
(1.1) destrukcja, niszczenie, zniszczenie
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. naprawiacz m, naprawiciel m, naprawienie n, naprawianie n
czas. naprawiać ndk., naprawić dk.
przym. naprawczy, naprawiacki
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: rekompensata
źródła:
  1.   Hasło „naprawa” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
  2. Polityka, nr 12.04, Warszawa, 2004 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.