nabrać (język polski) edytuj

 
nabrać (1.2) jedzenie łyżką
 
łódź nabrała (1.4) wody
 
ktoś próbuje nas nabrać (1.5)
wymowa:
IPA[ˈnabraʨ̑], AS[nabrać] ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. nabierać)

(1.1) wziąć ile tylko się da
(1.2) zaczerpnąć, zagarnąć
(1.3) wciągnąć, wchłonąć
(1.4) napełnić się, przepełnić się płynem
(1.5) przen. pot. zwieść kogoś
(1.6) przen. zdobyć pewne cechy

czasownik zwrotny dokonany nabrać się (ndk. nabierać się)

(2.1) dać się łatwo oszukać
odmiana:
(1.1-6) koniugacja IX
(2.1) koniugacja IX
przykłady:
(1.1) Dzieci niestety dorwały się nam do słodyczy i nabrały sobie całe kieszenie cukierków.
(1.2) Do szorowania pokładu statku wystarczyła woda, którą nabrałem wiadrem zza burty.
(1.3) Zmywając naczynia, nabrała zawczasu gąbką trochę płynu do mycia.
(1.4) Dziurawa łódka szybko nabrała wody i ledwo dopłynęliśmy nią do brzegu.
(1.5) Jacek jest bardzo naiwny, więc łatwo nabrałem go, mówiąc różne niestworzone opowieści.
(1.6) Ponieważ mój brat chodzi ostatnio wesoły jak szczygiełek, nabrałem przekonania, że się zakochał.
(2.1) Wszystkie dzieci dają nabrać się na historyjkę ze świętym mikołajem.
składnia:
kolokacje:
(1.2) nabrać wody
(1.3) nabrać powietrza
(1.4) nabrać wody, krwi
(1.6) nabrać ogłady • nabrać podejrzeń
synonimy:
(1.5) naciągnąć
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. nabierać ndk., brać
rzecz. nabranie n
związki frazeologiczne:
nabrać wody w usta
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
Hasło „nabrać” w: SJP.pl.