miedza (język polski) edytuj

 
miedza (1.1)
wymowa:
IPA[ˈmʲjɛʣ̑a], AS[mʹi ̯eʒa], zjawiska fonetyczne: zmięk.i → j  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) roln. wąski pas ziemi będący granicą między obszarami rolnymi, działkami budowlanymi; zob. też miedza w Wikipedii
(1.2) hist. archit. przestrzeń między zębami blanek, czyli merlonami
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) (…) A wszystko przepasane, jakby wstęgą, miedząZieloną, na niej z rzadka ciche grusze siedzą.[1]
składnia:
kolokacje:
(1.1) spór / walka o miedzę • kłócić się / walczyć o miedzę • rosnąć na miedzy
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. miedzuch m
przym. miedzowy, miedzuchowy
związki frazeologiczne:
graniczyć / sąsiadować / mieszkać o miedzęspać jak zając pod miedzątłumaczyć jak chłop krowie na miedzyzgubić serce pod miedzą
etymologia:
prasł. *medja[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Adam Mickiewicz Pan Tadeusz, Inwokacja
  2. Jan Rozwadowski, O zjawiskach i rozwoju języka. O rozwoju fonetycznym, „Język Polski i Poradnik Językowy” nr 2/1916, s. 41.