miłosierdzie (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌmʲiwɔˈɕɛrʲʥ̑ɛ], AS[mʹiu̯ośerʹʒ́e], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) okazywane współczucie, dobroć lub litość
(1.2) teol. przymiot Boga; zob. też miłosierdzie w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
(1.2) blm,
przykłady:
(1.1) Siostry miłosierdzia, których pieczy powierzył, położyły do łóżka[1].
(1.1) Ksiądz proboszcz na kazaniu o litości gadał, / I cnotę miłosierdzia nad inne przekładał[2].
(1.2) Zakonnice odmawiają koronkę do Miłosierdzia Bożego.
składnia:
kolokacje:
(1.1) nawoływać do miłosierdzia • miłosierdzie do ludzi / zwierzątsiostra miłosierdziabrat miłosierdzia
(1.2) kult / Święto Miłosierdzia Bożegokoronka do Miłosierdzia Bożego
synonimy:
(1.2) zmiłowanie
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) postawa
(1.2) przymiot
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. miłosierność ż
przym. miłosierny
przysł. miłosiernie
związki frazeologiczne:
etymologia:
kalka z łac. misericordis[3]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Victor Hugo, Nędznicy.
  2. Jantek z Bugaja, Lichwiarz na kazaniu.
  3. Krystyna Długosz-Kurczabowa, Stanisław Dubisz, Gramatyka historyczna języka polskiego, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2001, s. 370.