mecz (język polski) edytuj

 
mecz (1.1) piłkarski
wymowa:
IPA[mɛʧ̑], AS[meč] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) sport. część rozgrywek sportowych, rozgrywana między dwoma zawodnikami lub drużynami, umożliwiająca wyłonienie zwycięzcy

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) 2. os. lp rozk. od: meczeć
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) W ostatnim meczu między drużynami Czarnych i Szybkich padł remis 1:1 (jeden do jednego).
(1.1) Nasza drużyna przegrała mecz finałowy i zdobyła srebrny medal.
(1.1) Pijany komentator przegapił bramkę dla Polski i do końca pierwszej połowy meczu podawał zły wynik.
składnia:
kolokacje:
(1.1) mecz o puchar / mistrzostwo grać w meczu • wygrać / zremisować / przegrać mecz • mecz piłkarski / piłki nożnej / hokejowy / hokeja / … • mecz kończy się remisem / zwycięstwem / porażką • mecz finałowy / półfinałowy / ligowy / międzypaństwowy • mecz rewanżowy • mecz wyjazdowy / na wyjeździe (= na boisku przeciwnika) • mecz u siebie (= na swoim boisku)
synonimy:
(1.1) spotkanie, gra
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. meczówka ż
przym. meczowy, przedmeczowy, pomeczowy, międzymeczowy
związki frazeologiczne:
mecz o pietruszkęwydrukować mecz
etymologia:
(1.1) ang. match[4]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Porada „meczów czy meczy?” w: Poradnia językowa PWN.
  2.   Porada „meczó(w) czy meczy?” w: Poradnia językowa PWN.
  3. Hasło „Prof. Miodek nie potępia meczy” w: Maciej Malinowski, Obcy język polski.
  4. Edward Łuczyński, Jolanta Maćkiewicz, Językoznawstwo ogólne. Wybrane zagadnienia, wyd. II rozszerzone i uzupełnione, Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, Gdańsk 2002, s. 119.