mankiet (język polski) edytuj

 
mankiet (1.1)
 
wiosła z mankietami (1.2) w środku długości
wymowa:
IPA[ˈmãŋʲcɛt], AS[mãŋʹḱet], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.-nk-  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) kraw. pasek materiału kończący rękaw, nogawkę lub skarpetkę
(1.2) element wiosła oparty o dulkę
(1.3) element na wiośle chroniący ręce wiosłującego przed spływającą wodą
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Poniżej dłoni widać było na suchych gnatach dwa brudne mankiety z ordynarnymi spinkami[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. mankiecik mrz
związki frazeologiczne:
buchnąć w mankiet
etymologia:
wł.[2]
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ubrania
tłumaczenia:
źródła:
  1. S. Żeromski, Nagi bruk.
  2. Artur Passendorfer, Język literacki w Królestwie Polskim a w Galicyi, „Poradnik Językowy” nr 5/1911, s. 67.