maksymalny (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌmaksɨ̃ˈmalnɨ], AS[maksỹmalny], zjawiska fonetyczne: nazal.akc. pob. ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) taki, który osiągnął maksimum; taki, który jest największy (np. w nasileniu)
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Maksymalna prędkość porsche 911 turbo wynosi prawie 180 mil na godzinę[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) termometr maksymalnycena / częstotliwość / prędkość / temperatura / wysokość / wartość maksymalna
synonimy:
(1.1) największy
antonimy:
(1.1) minimalny
hiperonimy:
(1.1) wielki
hiponimy:
(1.1) rekordowy, szczytowy
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. maksimum n, maksymalizm m, maksymalista m, maksymalistka ż, maksymalizacja ż, maksymalizowanie n, maksymalność ż
czas. maksymalizować ndk.
przysł. maksymalnie, maksymalistycznie, maksimum
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. maximal[2] < łac. maximus < łac. magnus[3]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Wprost, nr 01.30(5), Poznań, 2000 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2.   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. Leonarda Szumiel, Łacina – język martwy?, bialystok.edu.pl