młodość (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈmwɔdɔɕʨ̑], AS[mu̯odość] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha tego, co młode; cecha tego, kto jest młody
(1.2) okres życia pomiędzy dzieciństwem a dorosłością
odmiana:
(1.1) blm,
(1.2)
przykłady:
(1.2) Babcia bardzo lubiła opowiadać historie z czasów swojej młodości.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
(1.2) starość
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. młodociany mos, młody mos, młodzież ż, młodzieniec m, młode n, młodsza ż, młódka ż
czas. młodnieć ndk.
przym. młody, młodziutki, młodziuchny, młodziusieńki, młodziuteńki, młodociany
przysł. młodo
związki frazeologiczne:
druga młodośćprzeżywać drugą młodość
etymologia:
od prasł. *moldostь[1], od prasł. *moldъmłody i prasł. *-ostь-ość
por. białor. маладосць, bułg. младост, chorw. mladost, ros. молодость, słc. mladosť i ukr. мо́лодість
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: