mír

mír (język czeski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) pokój (antonim wojny)

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	mír	míry
dopełniacz	míru	mírů
celownik	míru	mírům
biernik	mír	míry
wołacz	míre	míry
miejscownik	míru	mírech
narzędnik	mírem	míry

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. mírový

związki frazeologiczne:

etymologia:

od prasł. *mirъ

zob. mir

uwagi:

źródła: