luby (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈlubɨ], AS[luby]
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) książk. kochany, przyjemny, miły

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) książk. ukochany
odmiana:
(1.1)
(2.1)
przykłady:
(2.1) Serce ciężkie dźwigałam, Luby, czasu tyle, / Z roku na rok, nim twoje ujrzałam oblicze[2].
składnia:
kolokacje:
(1.1) luba Klarciu • luby Macieju • luby cel
(2.1) zdjęcie lubego
synonimy:
(1.1) ukochany
(2.1) ukochany
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. lubość ż
forma żeńska luba ż
czas. lubić ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
prasł. *l'ubъ
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: ukochany
(2.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: ukochany
źródła:
  1.   Hasło „luby” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. Elizabeth Barrett Browning, XXV (tłum. Zofia Reutt-Witkowska, wyd. 1924)

luby (język górnołużycki) edytuj

wymowa:
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) drogi
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: