lekcja (język polski) edytuj

 
lekcja (1.1) w szkole
 
lekcja (1.1) śpiewu
wymowa:
IPA[ˈlɛkʦ̑ʲja], AS[lekcʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) eduk. jednostka zajęć dydaktycznych
(1.2) rozdział w podręczniku
(1.3) przen. przykre doświadczenie będące przestrogą
(1.4) liter. pierwszy etap opracowywania dzieła antycznego, polegający na jego głośnym odczytaniu[1]
(1.5) rel. fragment Biblii przeznaczony do czytania na mszy[2]
(1.6) lekcje pot. praca domowa
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Lekcja w szkole trwa 45 minut.
(1.3) To będzie dla ciebie lekcja na przyszłość.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) godzina lekcyjna
(1.3) nauczka, morał
(1.5) czytanie[2]
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. lekcje lm nmos, lekcjonarz mrz
zdrobn. lekcyjka ż
przym. lekcyjny
związki frazeologiczne:
dać lekcję
etymologia:
łac. lectioczytanie, lektura
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Słownik terminów literackich, red. Janusz Sławiński, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 2000, ISBN 83-04-04417-X, s. 273.
  2. 2,0 2,1   Hasło „lekcja” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.

lekcja (język wilamowski) edytuj

zapisy w ortografiach alternatywnych:
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) lekcja, nauka[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. lekcja
uwagi:
źródła:
  1.   Hermann Mojmir, Wörterbuch der deutschen Mundart von Wilamowice, cz. A-R, Polska Akademja Umiejętności, Kraków 1930‒1936, s. 258.