Podobna pisownia Podobna pisownia: Läuferłaufer

laufer (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) daw. giermek, sługa torujący drogę
(1.2) pot. ktoś, kto ma w zwyczaju włóczenie się
(1.3) gw. (Śląsk Cieszyński) ktoś żywy, ruchliwy[1]

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) przest. szach. (także gw. (Śląsk Cieszyński)[1]) bierka poruszająca się po szachownicy na skos; zob. też goniec (szachy) w Wikipedii
(2.2) włók. rodzaj podłużnej serwety
odmiana:
(1.1-2)
(2.1-2)
przykłady:
(1.1) Przed karetą biegną dwaj laufrowie z pochodniami.
(1.2) Modlę się, by nasze córki nie wzięły sobie za mężów jakiś laufrów.
(2.1) Laufer bije bierkę przeciwnika, zajmując jej pole.
(2.2) Świeżo wyprany laufer równiutko leżał na ławie.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) giermek
(1.2) włóczęga, włóczykij, tramp, sł. kres. badzinia, sł. kres. bradiaga, sł. kres. bradziaga
(2.1) goniec, przest. giermek
(2.2) serweta, bieżnik
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) sługa
(2.1) figura
(2.2) nakrycie
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. Läuferbiegacz
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Słownik gwarowy Śląska Cieszyńskiego, red. Jadwiga Wronicz, Galeria „Na Gojach”, Ustroń 2010, ISBN 978-83-60551-28-8.

laufer (język wilamowski) edytuj

 
laufer (1.1)
 
laufer (1.2)
 
laufer (1.3)
 
laufer (1.5)
 
laufer (1.6)
 
laufer (1.7)
zapisy w ortografiach alternatywnych:
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) sport. biegacz[1]
(1.2) ent. biegacz (chrząszcz)
(1.3) włók. chodnik, dywanik (długi i wąski)
(1.4) sport. pomocnik
(1.5) szach. goniec, laufer
(1.6) górn. chodnik (tunel w kopalni)
(1.7) techn. wirnik, rotor
odmiana:
(1.1-5) lp łaufer; lm łaufyn
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1-7) łaufer, lōfer
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz.
lauferyn ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
por. Läufer
uwagi:
źródła:
  1.   Hermann Mojmir, Wörterbuch der deutschen Mundart von Wilamowice, cz. A-R, Polska Akademja Umiejętności, Kraków 1930‒1936, s. 257.