lafa (język polski) edytuj

wymowa:
[uwaga 1] IPA[ˈlafa], AS[lafa]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) daw. płaca, żołd[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Tu wydobył kieskę z sepetu i rzucił im na ziemię. // – Ot, wasza lafa! Wolicie z tamtej strony murów łupu szukać?[2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
tur. alef[3] < arab. élef[3]
uwagi:
  1. jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: płaca, żołd
źródła:
  1.   Hasło „lafa” w: Krystyna Holly, Anna Żółtak, Słownik wyrazów zapomnianych, czyli słownictwo naszych lektur, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2001, ISBN 83-01-13283-3, s. 187.
  2. Henryk Sienkiewicz, Dzieła, 1886, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  3. 3,0 3,1   Hasło „lafa” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.

lafa (esperanto) edytuj

morfologia:
lafa
wymowa:
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) lawowy
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. lafo
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: