krtań (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[kr̥tãɲ], AS[kr̦tãń], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) anat. górny odcinek układu oddechowego łączący gardło z tchawicą; zob. też krtań w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Mężczyzna został kopnięty w szyję i doszło u niego do obrzęku krtani.
składnia:
kolokacje:
(1.1) obrzęk krtani • zapalenie krtani
synonimy:
(1.1) wyrazy czasem uważane za synonimy pospolite: grdyka, jabłko Adama
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. krtaniowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
prasł. *grъtanь → 'gardło'[1]
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Części ciała
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „krtań” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.