krone
krone (język angielski) edytuj
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik
- (1.1) jedn. monet. korona (szwedzka, duńska, lub islandzka)
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
krone (język duński) edytuj
- wymowa:
- Dania: [ˈkro·nə]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj wspólny
czasownik przechodni
- (2.1) koronować
- odmiana:
- (1) en krone, kronen, kroner, kronerne
- (2) at krone, kroner, kronede, kronet
- przykłady:
- (1.2) Billedet koster seks kroner og femten øre. → Ten obrazek kosztuje sześć koron i piętnaście øre.
- (2.1) Erik af Pommern blev i 1397 kronet til konge af de tre nordiske riger. → Eryk Pomorski został w 1397 koronowany na króla trzech nordyckich królestw.
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
krone (język norweski (bokmål)) edytuj
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski lub żeński
- (1.1) korona (symbol władzy królewskiej)
- (1.2) korona (najwyższe gałęzie drzewa)
- (1.3) jedn. monet. korona (odpowiednik polskiego złotego) (1 krone = 100 øre)
czasownik
- (2.1) koronować
- (2.2) przen. ukoronować
- odmiana:
- (1) en krone, kronen, kroner, kronene lub ei krone, krona, kroner, kronene (2) å krone, kroner, kronet, kronet lub å krone, kroner, kronte, kront lub å krone, kroner, krona, krona
- przykłady:
- (1.3) Det koster ti kroner. → To kosztuje dziesięć koron.
- (2.1) Mieszko II ble kronet til konge av Polen i 1025. → Mieszko II został koronowany na króla Polski w roku 1025.
- (2.2) Fredsforhandlingene ble kronet med suksess. → Negocjacje pokojowe zostały ukoronowane sukcesem.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) kongekrone • tornekrone
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła: