kompozytor (język polski) edytuj

 
kompozytor (1.1)
wymowa:
IPA[ˌkɔ̃mpɔˈzɨtɔr], AS[kõmpozytor], zjawiska fonetyczne: nazal.akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) muz. osoba tworząca, komponująca muzykę
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Podczas premiery nowej symfonii orkiestrą dyrygował sam kompozytor.
składnia:
kolokacje:
(1.1) dobry / kiepski / marny / mierny / przeciętny / słaby / wybitny kompozytor
synonimy:
(1.1) daw. komponista
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kompozycja ż, kompozyt m, komponowanie n, skomponowanie n
forma żeńska kompozytorka ż
czas. komponować ndk., skomponować dk.
przym. kompozytorski, kompozycyjny, kompozytowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: