kolaboracja

kolaboracja (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌkɔlabɔˈraʦ̑ʲja], AS: [kolaboracʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) współpraca z okupantem, wrogiem; zob. też kolaboracja w Wikipedii

(1.2) przest. dowolna współpraca

(1.3) neol. współpraca pomiędzy artystami

odmiana:

(1.1) blm;

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kolaboracja	kolaboracje
dopełniacz	kolaboracji	kolaboracji / przest. kolaboracyj
celownik	kolaboracji	kolaboracjom
biernik	kolaborację	kolaboracje
narzędnik	kolaboracją	kolaboracjami
miejscownik	kolaboracji	kolaboracjach
wołacz	kolaboracjo	kolaboracje

(1.2-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kolaboracja	kolaboracje
dopełniacz	kolaboracji	kolaboracji / przest. kolaboracyj
celownik	kolaboracji	kolaboracjom
biernik	kolaborację	kolaboracje
narzędnik	kolaboracją	kolaboracjami
miejscownik	kolaboracji	kolaboracjach
wołacz	kolaboracjo	kolaboracje

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) kolaboranctwo, kolaboracjonizm

(1.3) pot. collab, kolabo

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) zdrada

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kolaborant m, kolaborantka ż, kolaboracjonista m, kolaboracjonistka ż, kolaboranctwo n, kolaboracjonizm m, kolaborowanie n

czas. kolaborować

przym. kolaboracyjny, kolaborancki, kolaboracjonistyczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. collaboration

(1.3) ang. collaboration

uwagi:

tłumaczenia:

(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: współpraca

• angielski: (1.1) quislingism, collaboration
• baskijski: (1.1) kolaborazio
• białoruski: (1.1) калабарацыянізм m
• esperanto: (1.1) kunlaboro
• rosyjski: (1.1) коллаборационизм m
• szwedzki: (1.1) kollaboration w
• ukraiński: (1.1) колабораціонізм m

źródła: