koedukacyjny

koedukacyjny (język polski)

koedykacyjna (1.1) klasa

wymowa:

IPA: [ˌkɔɛdukaˈʦ̑ɨjnɨ], AS: [koedukacyi ̯ny], zjawiska fonetyczne: akc. pob.

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) pedag. odnoszący się do koedukacji, przeznaczony do wspólnej edukacji obu płci

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	koedukacyjny		koedukacyjna	koedukacyjne	koedukacyjni	koedukacyjne
dopełniacz	koedukacyjnego		koedukacyjnej	koedukacyjnego	koedukacyjnych
celownik	koedukacyjnemu		koedukacyjnej	koedukacyjnemu	koedukacyjnym
biernik	koedukacyjnego	koedukacyjny	koedukacyjną	koedukacyjne	koedukacyjnych	koedukacyjne
narzędnik	koedukacyjnym		koedukacyjną	koedukacyjnym	koedukacyjnymi
miejscownik	koedukacyjnym		koedukacyjnej	koedukacyjnym	koedukacyjnych
wołacz	koedukacyjny		koedukacyjna	koedukacyjne	koedukacyjni	koedukacyjne
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) Asia nie chce chodzić na wf na basenie, bo to są zajęcia koedukacyjne, a ona wstydzi się chłopców.

składnia:

kolokacje:

(1.1) szkoła / klasa / grupa koedukacyjna • zajęcia / warsztaty koedukacyjne

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) wspólny, edukacyjny

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. koedukacja ż, koedukacyjność ż

przysł. koedukacyjnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. koedukacja + -yjny

uwagi:

(1.1) często używane wyrażenia „toaleta koedukacyjna”, „szatnia koedukacyjna”, „hotel koedukacyjny”, „akademik koedukacyjny”, „pokój koedukacyjny” czy „szpitalny oddział koedukacyjny” są błędne, bowiem nie prowadzona jest w nich edukacja; natomiast jako dopuszczalne uznaje się sformułowania „internat koedukacyjny”, „kolonia koedukacyjna” i „obóz koedukacyjny” (np. harcerski) ponieważ wychowanie można tu uznać za formę edukacji

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) coeducational, coed
• niemiecki: (1.1) koedukativ
• słowacki: (1.1) koedukačný

źródła: