klinga

klinga (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈklʲĩŋɡa], AS: [klʹĩŋga], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -nk- 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) ostrze broni siecznej

(1.2) gw. (Warmia i Mazury) dzwonek

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) brzeszczot, głownia

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) ostrze

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) niem. Klinge

(1.2) niem. Klingel

uwagi:

tłumaczenia:

(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: dzwonek

• angielski: (1.1) blade
• esperanto: (1.1) klingo
• hiszpański: (1.1) cuchilla ż
• kaszubski: (1.1) klinga ż
• niemiecki: (1.1) Klinge ż
• rosyjski: (1.1) клинок m
• szwedzki: (1.1) klinga w
• włoski: (1.1) lama ż

źródła:

klinga (język kaszubski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) klinga

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) òstrzé n

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Klinge

uwagi:

źródła:

klinga (język szwedzki)

wymowa:

znaczenia:

czasownik

(1.1) dźwięczeć, dzwonić

rzeczownik, rodzaj wspólny

(2.1) klinga

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

Hasło zaimportowane automatycznie – wymaga uzupełnienia i weryfikacji. Kliknij na „Edytuj”, wypełnij puste pola i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy!

źródła: