kieszonkowe (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌcɛʃɔ̃ŋˈkɔvɛ], AS[ḱešõŋkove], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.-nk- akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) zazwyczaj stała suma pieniędzy otrzymywana przez dziecko od rodziców na własne wydatki
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Skończyło mi się kieszonkowe, nie mam nawet na paluszki.
składnia:
kolokacje:
(1.1) dostać kieszonkowe • wydać kieszonkowe
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kieszonka ż, kieszeń ż, kieszonkowiec m
przym. kieszonkowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
być może niem. Taschengeld[1]
uwagi:
(1.1) por. tygodniówka
tłumaczenia:
źródła:
  1. Zapytania i odpowiedzi, „Poradnik Językowy” nr 7/1905, s. 106.