kiesa (język polski) edytuj

wymowa:
?/i IPA[ˈcɛsa], AS[ḱesa], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) daw. woreczek wykorzystywany do przechowywania pieniędzy lub kosztowności[1]
(1.2) daw. zawartość kiesy (1.1)[1]
(1.3) przen. książk. pieniądze, majątek, kasa[1]
odmiana:
przykłady:
(1.3) Pieniądze za ropę saudyjską i kuwejcką zasilają kiesę Nasera[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) sakiewka, trzos, purales
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zdrobn. kieska ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
osm. كیسه (kîse, > tur. kese) → portfel < pers. کیسه (kise) → torba[3]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Tomasz Mirkowicz, Pielgrzymka do Ziemi Świętej Egiptu, 1999, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  3. Zapytania i odpowiedzi, „Poradnik Językowy” nr 10/1903, s. 158.