kartoteka

kartoteka (język polski)

kartoteka (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) przest. zestaw posegregowanych kart papieru z informacjami

(1.2) zbiór usystematyzowanych informacji

(1.3) policyjny zbiór danych na temat podejrzanych, poszukiwanych i przestępców, a także zgubionych lub skradzionych rzeczy

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kartoteka	kartoteki
dopełniacz	kartoteki	kartotek
celownik	kartotece	kartotekom
biernik	kartotekę	kartoteki
narzędnik	kartoteką	kartotekami
miejscownik	kartotece	kartotekach
wołacz	kartoteko	kartoteki

przykłady:

(1.3) Patrzyłem w jego kartotekę policyjną. Nie można mu niczego zarzucić. Jest czysty jak łza.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Kartothek

uwagi:

tłumaczenia:

• duński: (1.1) kartotek n
• estoński: (1.1) kartoteek; (1.2) andmebaas; (1.3) andmebaas, register
• norweski (bokmål): (1.1) kartotek n
• norweski (nynorsk): (1.1) kartotek n
• szwedzki: (1.1) kartotek n

źródła: