kępa

kępa (język polski)

kępa (1.1) ziela

kępa (1.1) drzew

kępa (1.2)

wymowa:

IPA: [ˈkɛ̃mpa], AS: [kẽmpa], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ę  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) bot. zwarta grupa roślin, np. drzew, krzewów, kwiatów

(1.2) mała wyspa na rzece lub jeziorze pokryta roślinnością zob. też kępa (wyspa) w Wikipedii

(1.3) usypisko osadów niesionych przez wiatr

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kępa	kępy
dopełniacz	kępy	kęp
celownik	kępie	kępom
biernik	kępę	kępy
narzędnik	kępą	kępami
miejscownik	kępie	kępach
wołacz	kępo	kępy

przykłady:

(1.1) Schował się w tej kępie drzew.

(1.2) Jacht przepłynął przy kępie.

składnia:

kolokacje:

(1.2) kępa rzeczna

(1.3) kępa morenowa • Kępa Oksywska • Kępa Pucka

synonimy:

(1.2) ostrowie

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kępka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• bułgarski: (1.1) туфа ż
• czeski: (1.1) trs m
• hiszpański: (1.1) mata ż, soto m, arboleda ż; (1.2) mejana ż (poblada de vegetación); (1.3) terrero m
• włoski: (1.1) cespo m

źródła: