køn

køn (język duński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) biol. płeć

(1.2) organy płciowe

(1.3) gram. rodzaj

przymiotnik

(2.1) ładny

(2.2) iron. niezbyt przyjemny

odmiana:

(1) et køn, kønnet, køn, kønene

(2) køn, kønt, køne; st. wyższy kønnere, st. najwyższy kønnest

przykłady:

(1.1) Nogle fisk kan ændre køn mens de lever. → Niektóre ryby mogą zmieniać płeć w ciągu życia.

(1.2) Han dækkede sit køn med hånden. → (On) zakrył swój organ ręką.

(1.3) I de indoeuropæiske sprog omfatter kønnene typisk hunkøn, hankøn og intetkøn. → W językach indoeuropejskich rodzaje zazwyczaj dzielą się na męski, żeński i nijaki.

(2.1) Det er en køn ø med et varieret landskab. → To ładna wyspa ze zróżnicowanym krajobrazem.

(2.2) Det er en køn historie! → A to ładna historia!

składnia:

kolokacje:

(1.1) kønsidentitet → tożsamość płciowa • transkønnet → transpłciowy • kønsskifte → zmiana płci

(1.3) fælleskøn • hunkøn • hankøn • intetkøn

synonimy:

(1.3) genus

(2.1) net, pæn, nydelig

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. kønnet

związki frazeologiczne:

(1.1) det stærke køn → płeć brzydka • det svage køn → słaba płeć

etymologia:

st.nord. kyn

uwagi:

źródła: