instruktor

instruktor (język polski)

wymowa:

IPA: [ĩw̃ˈstruktɔr], AS: [ĩũ̯struktor], zjawiska fonetyczne: nazal.• samogł.+n/m+szczelin.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba instruująca, ucząca na kursie

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	instruktor	instruktorzy
dopełniacz	instruktora	instruktorów
celownik	instruktorowi	instruktorom
biernik	instruktora	instruktorów
narzędnik	instruktorem	instruktorami
miejscownik	instruktorze	instruktorach
wołacz	instruktorze	instruktorzy

przykłady:

(1.1) Instruktor tenisa wskazał początkującym, że podczas serwowania podrzucają piłkę za bardzo do przodu.

składnia:

kolokacje:

(1.1) instruktor harcerski

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. instruktaż mrz

forma żeńska instruktorka ż

czas. instruować ndk., poinstruować dk.

przym. instruktażowy, instruktorski

przysł. instruktażowo

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. instructeur

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) instructor, trainer
• arabski: (1.1) مدرب m
• białoruski: (1.1) інструктар m
• bułgarski: (1.1) инструктор m
• czeski: (1.1) instruktor
• francuski: (1.1) moniteur m
• hiszpański: (1.1) instructor m, monitor m
• karpatorusiński: (1.1) інштруктор m
• nowogrecki: (1.1) εκπαιδευτής m
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)
• rosyjski: (1.1) инструктор m
• słowacki: (1.1) inštruktor m
• ukraiński: (1.1) інструктор m

źródła:

instruktor (język czeski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) instruktor

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	instruktor	instruktoři
dopełniacz	instruktora	instruktorů
celownik	instruktorovi / instruktoru	instruktorům
biernik	instruktora	instruktory
wołacz	instruktore	instruktoři
miejscownik	instruktorovi / instruktoru	instruktorech
narzędnik	instruktorem	instruktory

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

instruktor (język słoweński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) instruktor

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. instruktorica ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

instruktor (język turkmeński)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) instruktor

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. instruksiýa

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

instruktor (język węgierski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) polit. instruktor

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) pártinstruktor

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. instrukció, instruálás, instruktorság

czas. instruál, instruktorkodik

przym. instruktív, instruktori

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: