inauguracja (język polski) edytuj

 
inauguracja (1.1) roku akademickiego
wymowa:
IPA[ˌĩnawɡuˈraʦ̑ʲja], AS[ĩnau̯guracʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.u → ł akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) podn. uroczyste rozpoczęcie lub otwarcie czegoś (np. działalności, przedsięwzięcia)[1]
(1.2) zwł. daw. uroczystość mianowania kogoś na wysokie stanowisko (np. koronacja)[1]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Wróciłem z inauguracji roku szkolnego pierwszoklasistów.
składnia:
(1.1-2) inauguracja + D.
kolokacje:
(1.1) oficjalna/uroczysta inauguracja • uroczystość inauguracji • inauguracja obchodów (np. rocznicy) • inauguracja sezonu (np. piłkarskiego) • inauguracja roku szkolnego/akademickiego • inauguracja odbywa siędokonać inauguracji • uczestniczyć/brać udział w inauguracji • przybyć na inaugurację
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) początek, rozpoczęcie, otwarcie, uroczystość
(1.2) powołanie, uroczystość
hiponimy:
(1.2) inwestytura, konsekracja, koronacja, wyświęcenie
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. inaugurować, zainaugurować
przym. inauguracyjny, inauguralny
związki frazeologiczne:
etymologia:
śr.pol. inauguracyja, z niem. Inauguration lub franc. inauguration, z p.łac. inaugurātiō (→ początek, rozpoczęcie)[3]
uwagi:
skrót: inaug.
zobacz też: inicjacjainicjowanieodsłonięciewernisaż
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1   Hasło „inauguracja” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2.   Hasło „inauguracja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  3. Hasło „inauguracja” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.