hubka (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zdrobn. od: huba
(1.2) materiał łatwopalny uzyskiwany z hub, stosowany do rozniecania ognia za pomocą krzesiwa; zob. też hubka w Wikipedii
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.2) Kobieta dmucha na nią delikatnie, a kiedy hubka się zapala, dotyka nią przygotowanej słomy, nie przestając dmuchać[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. huba ż
związki frazeologiczne:
gdy chłopiec krzesiwo, a dziewczyna hubka, skrzesze się wkrótce małych iskier kupka
etymologia:
ukr.[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Alberto Angela, Jeden dzień w starożytnym Rzymie, Warszawa 2016, s.25.
  2.   Hasło „hubka” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.