herbatnik

herbatnik (język polski)

herbatniki (1.1)

wymowa:

IPA: [xɛrˈbatʲɲik], AS: [χerbatʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) kulin. suche, dość twarde ciastko pszenne w kształcie ząbkowanego prostokąta, podawane zwykle do herbaty lub kawy; zob. też herbatniki w Wikipedii

(1.2) gw. (Poznań) czajnik

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) więz. kumpel z celi, osoba, która herbatnikuje

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	herbatnik	herbatniki
dopełniacz	herbatnika	herbatników
celownik	herbatnikowi	herbatnikom
biernik	herbatnik	herbatniki
narzędnik	herbatnikiem	herbatnikami
miejscownik	herbatniku	herbatnikach
wołacz	herbatniku	herbatniki

przykłady:

(1.1) Na stole leżała otwarta paczka herbatników.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) ciastko

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. herbacina ż, herbaciarnia ż, herbata ż, herbaciarz m, herbaciarka ż

czas. herbatnikować ndk.

przym. herbatnikowy, herbaciany

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. herbata + -nik

uwagi:

zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) biscuit
• arabski: (1.1) بسكويت
• esperanto: (1.1) biskvito
• francuski: (1.1) petit four m, biscuit m
• hiri motu: (1.1) biskit
• interlingua: (1.1) biscuit
• kataloński: (1.1) galeta ż
• niemiecki: (1.1) Biskuit m
• portugalski: (1.1) bolacha ż
• romansz: (1.1) biscuit m
• rosyjski: (1.1) печенье n
• slovio: (1.1) pecxik (печик)
• wilamowski: (1.1) typłacła n

źródła: