gwarancja (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ɡvaˈrãnʦ̑ʲja], AS[gvarãncʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) poręczenie, rękojmia, zapewnienie o czymś[1]
(1.2) ekon. hand. zobowiązanie producenta lub sprzedawcy do bezpłatnej naprawy lub wymiany danego wyrobu (w razie pojawienia się w nim w określonym czasie jakichś wad)[1]; zob. też gwarancja w Wikipedii
(1.3) ekon. hand. odpowiedzialność zaciągana przez osobę trzecią, zapewniająca wierzyciela o dotrzymaniu zobowiązania dłużnika wobec wierzyciela[1]
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Spróbuj pomarańczę. Daję ci gwarancję, że nie będziesz żałował.
(1.2) Przedwczoraj minęła mi gwarancja na lodówkę, a ona akurat dzisiaj musiała się zepsuć.
(1.3) Jeśli wzięłaś gwarancję za Marka, to znaczy, że jeśli on nie spłaci długu w terminie, to ty będziesz musiała zamiast niego go płacić.
składnia:
(1.1-3) dawać gwarancję • wziąć / brać za kogoś gwarancję
(1.2) gwarancja minęła / skończyła się / wygasła
kolokacje:
(1.3) gwarancja bankowa
synonimy:
(1.1-3) daw. garancja[3]
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. gwarant, gwarantowanie
przym. gwarancyjny, gwarantowany
czas. gwarantować ndk., zagwarantować dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1-3) st.pol. gwar (poręczenie w sądzie)[1], od śwn. gewër[1]; wg franc. garantie[1]; z śr.łac. guarantia[3]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Hasło „gwarancja” w: Wielki słownik wyrazów obcych, praca zbiorowa, pod red. Mirosława Bańki, PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-14455-5, s. 470.
  2.   Hasło „gwarancja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  3. 3,0 3,1   Hasło „gwarancja” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. I: A-G, Warszawa 1900–1927, s. 947.