gruntowny (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ɡrũnˈtɔvnɨ], AS[grũntovny], zjawiska fonetyczne: nazal. ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) sięgający do gruntu, dogłębnie wnikający we wszystkie szczegóły
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Paserskim okiem ocenił psie meble, z których jeden mahoniowy kredens byłby coś wart, ale dopiero po gruntownej renowacji, marny dywan, pachnący kiszoną kapustą po przedświątecznym czyszczeniu, i obitą ceratą kanapę[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) gruntowny remont • gruntowna analiza / krytyka • gruntowna wiedza / znajomość • gruntowna defragmentacja • gruntowne porządki / zmiany
synonimy:
(1.1) głęboki, dogłębny, radykalny, zasadniczy
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. grunt m, gruntowność ż, gruntowanie n
czas. gruntować ndk.
przym. gruntowy
przysł. gruntownie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Monika Piątkowska, Krakowska żałoba, 2006