grubianin

grubianin (język polski)

wymowa:

IPA: [ɡruˈbʲjä̃ɲĩn], AS: [grubʹi ̯ä̃ńĩn], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) książk. człowiek zachowujący się niekulturalnie, ordynarnie

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	grubianin	grubianie
dopełniacz	grubianina	grubianów / grubian
celownik	grubianinowi	grubianom
biernik	grubianina	grubianów / grubian
narzędnik	grubianinem	grubianami
miejscownik	grubianinie	grubianach
wołacz	grubianinie	grubianie
depr. M. i W. lm: (te) grubiany

przykłady:

(1.1) Przyzwyczajony do prostoty jestem, niech mi świat pozwoli umrzeć poczciwym grubianinem.

składnia:

kolokacje:

(1.1) uchodzić za grubianina

synonimy:

(1.1) bamber, brutal, cham, gbur, jaskiniowiec, kmieć, kmiotek, prostak, prymityw, wieśniak

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. grubianienie n, grubiaństwo n, grubjanin mos

czas. grubianić ndk.

forma żeńska grubianka ż

przym. grubiański

przysł. grubiańsko

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Grobian → gbur

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) boor
• białoruski: (1.1) грубіян m
• jidysz: (1.1) גראָבער פֿליגל m (grober fligl)
• ukraiński: (1.1) грубіян m (grubìân)

źródła: