finta (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈfʲĩnta], AS[fʹĩnta], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) sztuczka, trick, manewr, podstęp
(1.2) sport. zmylenie przeciwnika
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) fortel
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
wł. finta
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:

finta (język czeski) edytuj

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pot. wybieg, podstęp
(1.2) sport. zwód
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

finta (język hiszpański) edytuj

wymowa:
IPA[ˈfin̩.ta]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) sport. zwód, unik
(1.2) sport. w szermierce: finta
(1.3) hist. podatek płacony w przypadku wyższej potrzeby[1][2]

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) 3. os. lp (él, ella, usted) czasu teraźniejszego (presente) trybu oznajmującego (indicativo) od fintar
(2.2) 2. os. lp () trybu rozkazującego (imperativo) od fintar
odmiana:
(1) lm fintas
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1-2) amago, regate
antonimy:
hiperonimy:
(1.3) tributo
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
(1.1-2) czas. fintar, fintear
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1-2) wł. finta
(1.3) przypuszczalnie z port. finta
uwagi:
źródła:
  1.   Hasło „finta” w: Real Academia Española: Diccionario de la lengua española, 2014.
  2. Hasło „finta” w: María Moliner, Diccionario de Uso del Español. Edición electrónica, Editorial Gredos, 2008.

finta (język portugalski) edytuj

wymowa:
znaczenia:

czasownik, forma fleksyjna

(1.1) 3. os. lp czasu teraźniejszego trybu oznajmującego (presente do indicativo) czasownika fintar
(1.2) 2. os. lp czasu teraźniejszego trybu rozkazującego (imperativo) czasownika fintar
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

finta (język szwedzki) edytuj

wymowa:
znaczenia:

czasownik przechodni i nieprzechodni

(1.1) robić zwody, wybiegi, podstępy; kiwać[1]
(1.2) sport. dryblować, kiwać[1]
odmiana:
(1.1-2) att finta, fintar, fintade, fintat, finta!; pres. part. fintande, perf. part. fintad
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) tricksa
(1.2) dribbla
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. fint, fintande, fintning
związki frazeologiczne:
czasownik frazowy finta bort
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. 1,0 1,1   Hasło „finta” w: Svensk ordbok (SO), Svenska Akademien.

finta (język włoski) edytuj

wymowa:
IPA['finta]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) udawanie, symulowanie
(1.2) sport. zwód, zmylenie przeciwnika
odmiana:
lp finta; lm finte
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) far finta
synonimy:
(1.1) simulazione
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. finto, i
rzecz. finto
czas. fingere
ims. finto
związki frazeologiczne:
per fintafar finta di niente
etymologia:
uwagi:
źródła: