epizod

epizod (język polski)

wymowa:

IPA: [ɛˈpʲizɔt], AS: [epʹizot], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) zdarzenie, wydarzenie (zwykle mało istotne)

(1.2) film. teatr. drobna rola, drobna scena

(1.3) liter. wątek, odrębny fragment utworu powiązany z fabułą książki

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	epizod	epizody
dopełniacz	epizodu	epizodów
celownik	epizodowi	epizodom
biernik	epizod	epizody
narzędnik	epizodem	epizodami
miejscownik	epizodzie	epizodach
wołacz	epizodzie	epizody

przykłady:

(1.1) W kilku miejscowościach Sandomierszczyzny Ignacy Boerner z ramienia PPS usunął władze carskie i zaprowadził polski język urzędowania; nazwano ten epizod "republiką ostrowiecką".

(1.2) Epicko ujęte epizody układają się w dynamiczny obraz duchowej pustki.

(1.3) Jak każde porównanie, porównanie homeryckie składa się z dwóch członów – drugi z nich (następujący po spójniku „jak”, „jako”, „jak gdyby” itp.) jest w porównaniu homeryckim obszernym, rozwiniętym obrazem, często stanowiącym samodzielny epizod fabuły utworu o dygresyjnym charakterze.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. epizodysta m, epizodzista m, epizodyczność ż

zdrobn. epizodzik m

przym. epizodyczny

przysł. epizodycznie

związki frazeologiczne:

być epizodem

etymologia:

franc. épisode

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) episode
• białoruski: (1.1) эпізод m; (1.2) эпізод m; (1.3) эпізод m
• bułgarski: (1.1) епизод m; (1.2) епизод m; (1.3) епизод m
• duński: (1.1) episode w; (1.2) episode w
• francuski: (1.1) épisode m
• norweski (bokmål): (1.1) episode m; (1.2) episode m
• norweski (nynorsk): (1.1) episode m; (1.2) episode m
• nowogrecki: (1.1) επεισόδιο n; (1.2) επεισόδιο n; (1.3) επεισόδιο n
• rosyjski: (1.1) эпизод m; (1.2) эпизод m; (1.3) эпизод m
• szwedzki: (1.1) episod w
• ukraiński: (1.1) епізод m; (1.2) епізод m; (1.3) епізод m
• włoski: (1.1) episodio m

źródła: