environment

environment (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) szt. typ działania artystycznego, w którym widz doznaje wrażeń z otaczającej go zmodyfikowanej przestrzeni; zob. też environment w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	environment	environmenty
dopełniacz	environmentu	environmentów
celownik	environmentowi	environmentom
biernik	environment	environmenty
narzędnik	environmentem	environmentami
miejscownik	environmencie	environmentach
wołacz	environmencie	environmenty

przykłady:

(1.1) W Polsce po raz pierwszy environment zorganizowano w 1958 roku w Salonie Nowej Kultury w Warszawie.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) instalacja

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

ang. environment

uwagi:

tłumaczenia:

• estoński: (1.1) environment
• niemiecki: (1.1) Environment n

źródła:

environment (język angielski)

wymowa:

IPA: /ɪnˈvaɪɹə(n)mɨnt/ lub /ɪnˈvaɪɚ(n)mɨnt/, SAMPA: /In"vaIr@(n)mInt/ lub /In"vaI@`(n)mInt/

wymowa amerykańska

wymowa brytyjska

​ ​

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) otoczenie, środowisko

(1.2) medium

(1.3) ośrodek

(1.4) żywioł

odmiana:

lm environments

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. environmentalism, environmentalist

czas. environ

przym. environmental

przysł. environmentally

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

environment (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) ekol. środowisko

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. environmentálny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: