Wikisłownik

dzwonnica

dzwonnica (język polski) edytuj

 
drewniana dzwonnica (1.1)
 
dzwonnica (1.1)
wymowa:
IPA: [ˌʣ̑vɔ̃nˈɲiʦ̑a], AS: [ʒvõnńica], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob. ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) archit. część budynku (najczęściej wieża) lub osobna budowla, konstrukcja przeznaczone do zawieszania dzwonów; zob. też dzwonnica w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikdzwonnicadzwonnice
dopełniaczdzwonnicydzwonnic
celownikdzwonnicydzwonnicom
biernikdzwonnicędzwonnice
narzędnikdzwonnicądzwonnicami
miejscownikdzwonnicydzwonnicach
wołaczdzwonnicodzwonnice
przykłady:
(1.1) Konserwator zabytków postuluje jak najszybsze przeprowadzenie prac remontowych przy dzwonnicy.
składnia:
kolokacje:
(1.1) dzwonnica wieżowa • dzwonnica parawanowa
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dzwonnik m, dzwon m, dzwonek m, dzwoneczek m, dzwonienie n, zadzwonienie n, podzwonne n, dzwony nmos
czas. dzwonić ndk., zadzwonić dk.
przym. dzwonowy, dzwonkowy, dzwoneczkowy
związki frazeologiczne:
potrzebny jak diabeł na dzwonnicy
etymologia:
uwagi:
(1.1) por. kampanila
tłumaczenia:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=dzwonnica&oldid=8109240”