dziczy
dziczy (język polski) edytuj
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) charakterystyczny dla dzika; dotyczący, odnoszący się do dzika
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik dziczy dzicza dzicze dziczy dzicze dopełniacz dziczego dziczej dziczego dziczych celownik dziczemu dziczej dziczemu dziczym biernik dziczego dziczy dziczą dzicze dziczych dzicze narzędnik dziczym dziczą dziczym dziczymi miejscownik dziczym dziczej dziczym dziczych wołacz dziczy dzicza dzicze dziczy dzicze nie stopniuje się
- przykłady:
- (1.1) Miasto scedowało dziczy problem na wspomniane już koło łowieckie[1].
- (1.1) – No ładnie, znalazłem się w środku dziczego stadka – pomyślałem[2].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dzik m, dziczyzna ż, dziczek m, dziczę n, dzikość ż, dziczenie n, zdziczenie n, dziki mos, dzikuska ż
- czas. dziczeć ndk., zdziczeć dk.
- przym. dziki
- przysł. dziko
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Ryszarda Socha, Aby dzik zdziczał, „Polityka”, 29/09/2007, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
- ↑ Adam Wajrak, Wajrak dzika spotyka, „Gazeta Wyborcza”, 13/09/1994, Narodowy Korpus Języka Polskiego.