dym
dym (język polski) edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) produkty spalania zawieszone w powietrzu
- (1.2) przen. pot. bójka z udziałem większej liczby osób[1]
- (1.3) młodz. awantura
czasownik, forma fleksyjna
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dym dymy dopełniacz dymu dymów celownik dymowi dymom biernik dym dymy narzędnik dymem dymami miejscownik dymie dymach wołacz dymie dymy - (2.1) zob. dymić
- przykłady:
- (1.1) Sąsiad poczuł dym i zadzwonił po straż pożarną.
- (1.1) Wdychanie dymu tytoniowego prowadzi do chorób sercowych.
- (1.1) Powietrze było wypełnione dymem nikotynowym.
- (1.1) Unosił się dym z paleniska.
- (1.2) Wczoraj po imprezie był niezły dym, aż policja przyjechała.
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dymnik m, zadymiarz m, zadyma ż, zadymka ż, dymienie n, zadymianie n, zadymienie n
- czas. dymić ndk., zadymiać ndk., zadymić dk.
- przym. dymny, dymowy
- związki frazeologiczne:
- pójść z dymem • puścić z dymem
- przysłowia: nie ma dymu bez ognia • więcej dymu niż ognia • kto w dym wlezie, dymem śmierdzi
- uwagi:
- tłumaczenia:
- afar: (1.1) qer
- albański: (1.1) tym m
- angielski: (1.1) smoke
- arabski: (1.1) دخان
- baskijski: (1.1) ke
- białoruski: (1.1) дым m
- bułgarski: (1.1) дим m, пушек m
- chorwacki: (1.1) dim m
- czeski: (1.1) kouř m, dým m
- dolnołużycki: (1.1) dym m, kuŕ m
- duński: (1.1) røg w
- esperanto: (1.1) fumo
- fiński: (1.1) savu
- francuski: (1.1) fumée ż
- górnołużycki: (1.1) dym m, kur m
- gruziński: (1.1) კვამლი
- hebrajski: (1.1) עשן m (aszan)
- hiszpański: (1.1) humo m
- islandzki: (1.1) reykur m
- jaćwieski: (1.1) ars
- japoński: (1.1) 煙 (けむり, kemuri)
- jawajski: (1.1) asep
- jidysz: (1.1) רויך m (rojch)
- kaszubski: (1.1) dim m
- kataloński: (1.1) fum m
- kazachski: (1.1) түтін
- ketyjski: (1.1) ду’
- łaciński: (1.1) fumus
- łotewski: (1.1) dūmi m lm
- niderlandzki: (1.1) rook m
- niemiecki: (1.1) Rauch m
- nowogrecki: (1.1) καπνός m
- rosyjski: (1.1) дым m
- sanskryt: (1.1) धूम
- slovio: (1.1) dim
- słowacki: (1.1) dym
- słoweński: (1.1) dim m
- słowiński: (1.1) dim m
- staroangielski: (1.1) rēc m
- staro-wysoko-niemiecki: (1.1) rouh
- suahili: (1.1) moshi
- szwedzki: (1.1) rök w
- tetum: (1.1) ahi-suar
- tuvalu: (1.1) afusaga, ausaga, auhaga
- ukraiński: (1.1) дим m
- walijski: (1.1) mwg m
- węgierski: (1.1) füst
- wietnamski: (1.1) khói
- wilamowski: (1.1) rauh m, raojch m
- włoski: (1.1) fumo m
- źródła:
- ↑ Maciej Czeszewski, Słownik polszczyzny potocznej, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006, ISBN 83-01-14631-1, ISBN 978-83-01-14631-3, s. 84.
- ↑ Joachim Herrmann, Die Slawen in Deutschland, Akademie-Verlag Berlin, 1985.
dym (język dolnołużycki) edytuj
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) dym
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) kuŕ
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- źródła:
dym (język górnołużycki) edytuj
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) dym
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) kur
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- źródła:
dym (język słowacki) edytuj
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
- (1.1) dym
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dymka ż, dymák m, dymovnica ż, dymnica ż
- czas. dymiť ndk.
- przym. dymový, dymivý, dymnicový
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła: