dwójka
dwójka (język polski) edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) nazwa cyfry 2
- (1.2) eduk. ocena dopuszczająca w polskich szkołach, przedostatnia najgorsza (w skali 1-6)
- (1.3) eduk. najniższa (niezaliczająca) ocena w polskich szkołach (dawniej, przy skali 2-5) i na polskich uczelniach (obecnie, przy skali 2-5 lub 2-6)
- (1.4) dwoje, dwie, dwaj (osoby, zwierzęta, przedmioty)
- (1.5) hotel. pot. pokój przeznaczony dla dwóch osób, z jednym łóżkiem lub z dwoma łóżkami
- (1.6) slang. harc. eufem. kupa, kał
- (1.7) środ. kolej. druga klasa
- odmiana:
- (1.1-4)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dwójka dwójki dopełniacz dwójki dwójek celownik dwójce dwójkom biernik dwójkę dwójki narzędnik dwójką dwójkami miejscownik dwójce dwójkach wołacz dwójko dwójki
- przykłady:
- (1.2) Pani od polskiego chciała mi wstawić plus dwójkę, ale wyprosiłem u niej w końcu minus trzy.
- (1.6) Druhu, muszę iść do lasu zrobić dwójkę!
- składnia:
- kolokacje:
- (1.2) dwójka na szynach
- synonimy:
- (1.2) dopuszczający, daw. mierny
- (1.3) niedostateczny, pała; gw. (Górny Śląsk) cwaja, cwajka, cwajer
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- licz. dwa, dwoje
- rzecz. dwa n, zdwajanie n, podwajanie n, dwójkowicz mos, dwójarz mos
- przym. dwójkowy
- przysł. podwójnie
- związki frazeologiczne:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) two; (1.2) D
- bułgarski: (1.1) дво́йка ż
- chorwacki: (1.1) dvójka ż
- czeski: (1.1) dvojka ż
- duński: (1.1) toer w
- esperanto: (1.1) duo; (1.4) paro
- fiński: (1.1) kakkonen
- hiszpański: (1.1) dos m
- interlingua: (1.1) duo
- kataloński: (1.1) dos m
- kazachski: (1.1) екілік
- litewski: (1.1) dvẽjetas
- niderlandzki: (1.1) twee
- niemiecki: (1.1) Zwei ż
- polski język migowy: (w zapisie SignWriting)(1.2)
- rosyjski: (1.1) дво́йка ż; (1.3) дво́йка ż
- serbski: (1.1) дво́јка ż
- słowacki: (1.1) dvojka ż
- szwedzki: (1.1) tvåa w
- ukraiński: (1.1) дві́йка ż; (1.3) дві́йка ż
- włoski: (1.1) due m
- żmudzki: (1.4) dvéitas
- źródła: