decanus

decanus (język łaciński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) p.łac. przełożony nad dziesięcioma

(1.2) p.łac. rel. dziekan

odmiana:

(1) decān|us, ~i (deklinacja II)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	decānus	decānī
dopełniacz	decānī	decānōrum
celownik	decānō	decānīs
biernik	decānum	decānōs
ablatyw	decānō	decānīs
wołacz	decāne	decānī

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. decanatus m, decania ż

licz. decem

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. decem + -anus

źródłosłów dla ang. doyen, czes. děkan, franc. doyen, hiszp. deán, hiszp. decano, hiszp. degano, niderl. decaan, niderl. deken, irl. deagánach, katal. degà, niem. Dekan, niem. Dechant, pol. dziekan, port. daião, port. deão, port. decano, prow. degan, ros. декан, rum. decan, st.franc. deien, wenec. degàn, wł. decano

uwagi:

źródła: