dławić (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik

(1.1) uniemożliwiać swobodne oddychanie, tamować oddech, powodować krztuszenie się
(1.2) dusić kogoś
(1.3) tłumić lub likwidować coś
(1.4) prześladować coś, gnębić
odmiana:
(1.1-4) koniugacja VIa
przykłady:
(1.3) Gdzie tylko dławią prawdę z jednej strony, tam jej zawsze wolny oddech zostawiają z drugiej[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dławienie n, zadławienie n, udławienie n, dławisz m
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) kontaminacja wyrazów pol. dawić + dłabić[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Rok 1843 pod względem oświaty, przemysłu i wypadków czasowych, nakładem i drukiem N. Kamieńskiego i Spółki.
  2. Henryk Gaertner, Gramatyka współczesnego języka polskiego. Część III, 1. Słowotwórstwo, Książnica – Atlas, Warszawa – Lwów 1934, s. 230.