czczenie (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) otaczanie kultem, czcią religijną
(1.2) obdarzanie szacunkiem
(1.3) oddawanie hołdu, pielęgnowanie pamięci o kimś lub o czymś
(1.4) świętowanie
odmiana:
(1.1-4) blm,
przykłady:
(1.1) W Japonii miejscowa religia shinto tradycyjnie opierała się na czczeniu Natury i dusz zmarłych przodków.[1]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) adorowanie, chwalenie, wielbienie
(1.2) szanowanie, poważanie
antonimy:
(1.1-4) nieczczenie
(1.2) lekceważenie
(1.4) celebrowanie, obchodzenie
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) ubóstwianie
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. uczczenie n, cześć ż, czciciel mos, czcicielka ż
czas. czcić ndk., uczcić dk.
przym. czestny
wykrz. cześć
związki frazeologiczne:
etymologia:
rzecz. odczas. od czcić
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Mark McCrum, Jak uniknąć gaf w obcych krajach. Poradnik turystyczny, ISBN 978-83-11-11516-3, Wydawnictwo Bellona 2009, s. 201