Wikisłownik

cynk

cynk (język polski) edytuj

 
cynk (1.1)
 
trzy cynki (1.3)
wymowa:
​?/i, IPA: [ʦ̑ɨ̃ŋk], AS: [cỹŋk], zjawiska fonetyczne: nazal.• -nk- 
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Zn i liczbie atomowej 30; zob. też cynk w Wikipedii
(1.2) pot. informacja, zazwyczaj poufna
(1.3) muz. daw. dęty instrument drewniany; zob. też cynki w Wikipedii
odmiana:
(1.1-2)
 
przypadekliczba pojedyncza
mianownikcynk
dopełniaczcynku
celownikcynkowi
biernikcynk
narzędnikcynkiem
miejscownikcynku
wołaczcynku
przykłady:
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma cynk?
(1.2) Dostałem cynk, że jutro przejedzie tędy transport z pieniędzmi do banku.
składnia:
kolokacje:
(1.2) dostać cynk
synonimy:
(1.1) symbol. Zn
(1.2) sygnał
(1.3) kornet
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
(1.1)
rzecz. cynkowiec m, cynkowanie n
czas. cynkować ndk., ocynkować dk.
przym. cynkowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) niem. Zink[1]
(1.2) niem. Zinke → znak umowny dany palcem[2]
(1.3) niem. Zinken → kornet[3]
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Pierwiastki chemiczne
(1.3) zobacz też: Indeks:Polski - Instrumenty muzyczne
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Hasło „cynk I” w: Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 48.
  2. ↑ Hasło „cynk II” w: Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 48.
  3. ↑ Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. cynk III.

cynk (język kaszubski) edytuj

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) chem. cynk
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) Zn
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=cynk&oldid=8284295”