crown

crown (język angielski)

wymowa:

bryt. (RP) IPA: /kraʊn/, SAMPA: /kraUn/

wymowa kanadyjska

​

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) korona

(1.2) władza królewska

(1.3) wieniec

(1.4) jedn. monet. korona

(1.5) czubek (głowy, wzgórza)

(1.6) bot. korona drzewa

(1.7) stomat. korona

(1.8) zwieńczenie, ukoronowanie

(1.9) denko kapelusza

(1.10) mat. korona

przymiotnik

(2.1) koronny

czasownik

(3.1) koronować, ukoronować

(3.2) zwieńczyć (także np. sukcesem)

(3.3) pot. walnąć z główki/w głowę

(3.4) w warcabach: to crown a king: zrobić damkę

(3.5) stomat. nałożyć koronę (na ząb)

odmiana:

przykłady:

(1.2) This land belongs to the Crown. → Ten kraj należy do Korony.

(3.2) The woman was sticking flowers in a wreath that crowned the top of her head. → Kobieta wtykała kwiaty w wianek, który wieńczył czubek jej głowy.

składnia:

kolokacje:

(2.1) crown jewels

(3.2) crown with success

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

to crown it all → na dodatek

crowned prince → następca tronu

etymologia:

uwagi:

źródła: