cit

cit (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) uczucie

(1.2) czucie

(1.3) poczucie, wyczucie, zrozumienie

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	cit	city
dopełniacz	citu	citů
celownik	citu	citům
biernik	cit	city
wołacz	cite	city
miejscownik	citu	citech
narzędnik	citem	city

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. citový

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

cit (esperanto (morfem))

wymowa:

znaczenia:

morfem

(1.1) przytaczać, cytować

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pochodne:

czas. citi, misciti, reciti

rzecz. cito, citado, citaĵo, citilo

przym. citinda, suprecitita

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

Morfem oficjalnie zatwierdzony w roku 1905 (Fundamento de Esperanto). Baza Radikaro Oficiala: grupa 8.

źródła:

cit (język jaćwieski)

wymowa:

znaczenia:

zaimek

(1.1) inny

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

por. litew. kìtas, łot. cits

uwagi:

źródła:

cit (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) uczucie

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) cit radosti / lásky / odporu

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. citovosť ż

czas. cítiť ndk., pocítiť dk., ucítiť dk., zacítiť dk.

przym. citový

przysł. citovo, citove

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: